2009/07/12

2009/07/01

Hana-bi (1997)




















kitano'yu severim diyordum fakat bunca yıl hana-bi yi izlememişim. ayıpladım kendimi. neyse artık rahatım.

kitano'nun imdb'den biyografisini okudum. ilginç bir kişilik olduğuna kanaat getirdim. zaten dahiler genelde enteresan oluyor değil mi dostum.

evet efendim, takeshi, hatta daha samimi olarak, take-chan mühendislik okuyormuş, ta ki okuldan "asi" davranışları nedeniyle atılana kadar. sonracığıma bir komedyenden komedi, dans, şarkıcılık dersleri falan almış. komedi skeçleri yapan aynı zamanda bir striptiz barı olan bir barda garson olarak çalışırken günlerden birgün bardaki komedyen hastalanıvermiş. bak sen allahın işine. o gece sahneye kim çıkmış acaba? tabi ki take-chan! neyse,daha sonra ünlenip tv'lere çıkmış. bir arkadaşıyla beraber 2 kişilik bir grup olarak. hatta isimleri "The Two Beat" imiş. işte filmlerde kullandığı beat takeshi ismi oradan gelmekteymiş. Bir de kaza hikayesi var. bir motosiklet kazası geçirmiş ve ölümden dönmüş. yüzündeki donuk ifade o kazadan kaynaklı olmalı. Ayriyetten kendisi bir çizer ve ressam. Bu filmdeki resimleri de o çizmiş. Filmdeki çizimlerine bakılırsa bir Van-gogh hayranı olduğunu görebiliriz - gerçi Van Gogh'a hangi ressam hayran olmaz ki. Bir de Tarantino'nun şiddet tanımını gerçekçi bulmuyor ve beğenmiyormuş. bunu da duymuştum bi yerlerden. ( tarantino'ya nanik )

işte bu kadar baboli.

Adaptation (2002)





















Charlie Kaufman writes the way he lives... With Great Difficulty. His Twin Brother Donald Lives the way he writes... with foolish abandon. Susan writes about life... But can't live it. John's life is a book... Waiting to be adapted. One story... Four Lives... A million ways it can end.

bu da böyle bitti. di end.